Update 16 - MADAGASKAR

Maandag 31 december

Oudjaarsdag. Het voelt echter niet echt als de laatste dag van het jaar 2012. Als ik in Nederland geweest zou zijn zouden we er met z’n allen veel meer naar toe geleefd hebben en zijn we vandaag de hele dag samen met familie en vrienden. Hier is het een gewone dag en begint als alle anderen. Vandaag, ook al is het vakantie, redelijk op tijd. Om kwart voor zes gaat de eerste wekker. Iets na zessen stap ik uit bed. Samen met Honorine gaan Anna en ik vandaag op weg naar een school gelegen op het plattenland van Ambositra. Jane, mijn voormalige lerares aardrijkskunde heeft begin deze maand laten weten graag voor ons hier in Madagaskar wat geld in te zamelen. Zo met de feestdagen kan er ook best wat geld worden gedoneerd aan een goed doel. Als goed doel hebben we de aanschaf van nieuwe tafels en stoelen voor de school geopperd. Al enkele weken geleden kwam de directeur van de school daar om hulp vragen. De school telt zo’n vierhonderd leerlingen, maar is in slechte staat en er is eigenlijk veel te weinig aanwezig om echt goed les te kunnen geven aan de leerlingen. De man kwam toen al met de vraag of we geld konden geven voor de aanschaf van dertig nieuwe tafels en stoelen. Het kost vrij veel geld en in eerste instantie hebben we laten weten dat we het zo niet konden betalen. Nu Jane aanbood geld in te zamelen hebben we besloten dit te gaan besteden aan nieuwe tafels en stoelen. Inmiddels heeft Jane de afgelopen maand zelfs wat meer opgehaald dan nodig. 340 euro heeft ze kunnen overmaken op onze rekening voor de projecten hier. Jane, hierbij nogmaals ontzettend bedankt en natuurlijk ook ieder die aan dit bedrag heeft bij gedragen!

Na het ontbijt zijn wij om zeven uur met de taxi een eind van het dorp vandaan gereden om de school te gaan bezichtigen. Het eerste halfuur rijden we met de taxi van het stadcentrum vandaan richting het plattenland gelegen om de stad. We stoppen bij een markt waarheen vandaag vanuit de hele omgeving mensen trekken om spullen te verkopen of kopen. Elke maandag wordt hier een markt gehouden. We zijn nog redelijk vroeg en men is vooral nog bezig alles op te zetten. Wij komen echter niet voor de markt, dus passeren deze snel. De taxichauffeur zal ons hier opwachten. Verder gaan we te voet. We lopen langs alle, vaak al deels opgezette, kraampjes. We lopen door, door, door en door. Het is vanmorgen nog niet zo zonnig. Het is een beetje bewolkt en bij vertrek miezerde het een beetje. Langzaam aan wordt het steeds warmer, waarschijnlijk ook wel deels door het lopen :), en komt uiteindelijk ook de zon door. Het weer wordt mooier en hoe meer we lopen hoe meer ik er van genieten kan. We lopen een heel stuk door het plattenland van Ambositra. Met rijstvelden, maisvelden, velden met aardappels, maniok, patatas, wortels, komkommers en noem het maar op. Alles staat op dit moment in volle bloei, alles is groen. We lopen eerst over een weg door het gras en komen velen tegen die met hun waren richting de markt lopen. Honorine heeft hier als klein meisje op het plattenland geweest en haast ieder wordt gegroet, ze kent hier haast iedereen en iedereen kent haar. Hoe langer we lopen, hoe minder mensen we op het pad tegen komen. Het pad wordt ook minder begaanbaar en we moeten vaak deels door het hoge gras, over een modderig stroompje of over stenen en zand. Het is een vrij heuvelachtig gebied. Ambositra ligt omringd door bergen, dus soms een diepere daling en soms een hele klim. Na zo’n twee uur onderweg te zijn, kruizen we een rivier. Dit wordt de eerste keer dat we stappen in een uitgeholde boomstam en naar de overkant worden gevaren. Hier rondom Ambositra is dit één van de weinige plekken waar men moet oversteken met zo’n boot. Een man duwt ons met een lange stok in het water af tot aan de overkant van de rivier. Op de terugweg zullen we de mannen hun geld geven. Een betere gids als Honorine kun je je niet wensen. Ze kent de omgeving hier ontzettend goed. Als kind in de al hogere klassen zittend ging ze naar school in Ambositra. Elke week moest zij met haar broers en zussen de hele weg van Ambostira tot aan het plattenland lopen en aan het einde van het weekend weer terug. Het is met de snelle pas van haar dan zo’n vijf uur lopen. En ook wonend en naar school gaan op het plattenland heeft ze de omgeving goed leren kennen. Wat hoger in de heuvels komen we bij een kerk aan waaraan een vorige vrijwilligster geld heeft gedoneerd voor een nieuw dak. Honorine wilden al een hele tijd foto’s van het nieuwe dak maken en versturen naar Alexandra, de vorige vrijwilligster, maar ze heeft er tot nu toe nog geen tijd voor gehad. Ik maak enkele foto’s van de kerk zodat wij die aan haar kunnen opsturen en we lopen niet veel later verder. De zon brand inmiddels fel, het is ook al tegen elven. Anna heeft wat last van de blaar onder de bal van haar voet en ook haar knieblessure speelt wat op. Honorine laat weten dat niet veel verder het ouderlijk huis van haar is waar Anna dan eventueel zou kunnen blijven uitrusten terwijl Honorine en ik dan verder lopen tot aan de school voor foto’s van de klaslokalen. Het is een groot huis waar Honorine als kind woonden, gebouwd in de koloniale tijd. Haar moeder woont er nog steeds. Haar zijn we onderweg hierheen tegen gekomen. Zij trok ook naar de markt. Gelukkig zijn is er nog wat aan familie thuis en kan Anna even uitrusten op het balkon. Er worden al matrassen en kussens aangesleept, dus ze zal even goed kunnen uitrusten. Honorine en ik lopen verder de heuvel over. Onderweg naar de school passeren we onder andere ook de familie van de kleine Tsoa. Zijn grootmoeder, ooms, tantes, nichtjes en neefjes wonen ook allen hier op het plattenland. Hij heeft zo ook nog twee zusjes. Leuk om te zien hoe het jongste zusje echt op hem lijkt. Ook zij laat zich graag op de foto zetten en  ik maak dus wat foto’s van de familie. We moeten nog een heel stuk doorlopen voordat we bij de school aankomen. Het terrein is bezet door zo’n vier grote gebouwen. Ik maak wat foto’s en ook de binnenkant kunnen we bekijken. Veel valt er echter niet te zien. De lokalen zijn allemaal zo goed als leeg. Er is een schoolbord in de muur weggewerkt, maar in echt goede staat verkeerd het niet. In elk lokaal staan twee tot drie tafels en stoelen, haast geheel versleten en echt dienst doen ze niet meer. Alle lokalen zien er slecht uit. Er is dus nog echt wel meer geld nodig dan dat we nu hebben ingezameld. De dertig tafels en stoelen, voor de 900.000 Ariary, kunnen nooit alle vierhonderd kinderen een goede zit en schrijfplek geven, maar het is in ieder geval een goed begin! We bezoeken  een vrouw wonend vlakbij de school, niet veel later komt ook de directeur van de school daar langs. Hij laat weten dat er, zoals wij al gezien hadden, nog veel meer nodig is om de school goed te laten functioneren, maar durfde ook niet echt om nog meer te vragen, van enkel deze dertig tafels en stoelen kosten als veel. Het is goed dat we nu gezien hebben hoe slecht de school er aan toe is en we kunnen gaan kijken wat we nog meer voor ze zouden kunnen betekenen. Het is inmiddels al tegen twaalf uur. Honorine en ik krijgen een bord rijst en een omelet aangeboden. Waar Anna verblijft zal ook wat te eten voor haar worden klaargemaakt. Na wat te hebben gegeten trekken we dan weer terug naar het ouderlijk huis van Honorine. We passeren onderweg nog een oud huis. Dit huis is ook gebouwd in de koloniale tijd, maar wat vervallen. Honorine had laatst al laten weten dat ze eigenlijk dit huis wel zou willen kopen zodat ze dit kan laten opknappen en kan behouden voor kinderen die van ver naar de school toekomen. Op de school die we net bezocht hebben komen vele kinderen van ver uit de omgeving. Ze heeft de eigenaar van het huis afgelopen zondag tijdens de dienst in de kerk ontmoet en heeft met hem al gesproken over haar plannen met het huis. Ze zou het na opknappen graag beschikbaar willen stellen aan de kinderen die van heel ver komen naar de school zodat zij daar doordeweeks kunnen verblijven en elke dag hele stukken moeten lopen. Deze kinderen nemen nu hun lunch mee naar school waar ze, de inmiddels koud geworden maaltijd, tussen de middag buiten kunnen opeten. De kinderen moeten nu ontzettend vroeg vertrekken van huis en zullen pas laat thuis aankomen. Echt prettig en goed voor de schoolresultaten is dit natuurlijk niet. Het zou voor hun fijner zijn als ze het huis doordeweeks kunnen bewonen en enkel aan het einde van de week voor het weekend lang hoeven te lopen richting huis. Ook  van dit huis heb ik wat foto’s gemaakt. Ook dit is misschien een leuk projectje om geld voor in te zamelen na terugkomst. Rond een uur of één komen we terug aan, waar Anna ons opwacht. Ze is wat uitgerust en nadat Honorine en ik nogmaals ook hier wat te eten aangeboden krijgen en we ook een klein beetje zijn uitgerust, lopen we terug naar de taxi. Weer door de met langgras begroeide heuvels, over de rotsen, over de bruggetjes tussen de rijstvelden en weer met de boot over de rivier. Gelukkig waait het hier lekker door en ondanks de felle zon is de temperatuur aangenaam. Het voelt wederom als een heerlijke nazomermiddag. Het is inmiddels ook al middag als we terug aankomen bij de taxi. De moeder van Honorine gaat met ons mee terug rijden naar Ambostira. We kopen voor vertrek nog wat vlees op de markt en rond half vier stappen we de taxi weer in. Een hele dag lopen, maar in geen tijden heb ik me zo goed en voldaan gevoelt! :) Ik vraag of we ook direct nog even langs het hotel Jonnathan kunnen rijden om nog het één en ander met de eigenaresse van de zaak te regelen voor het etentje van komende zondag. Vanmorgen tijdens de wandeling heeft ze me opgebeld of ik vanmiddag even langs komen kan. Nu het geen probleem is en de taxichauffeur best nog even wachten wil, rijden we er direct even langs. De eigenaresse laat Anna en mij weten dat er ook een andere groep zich heeft gemeld en graag komende zondagmiddag om twee uur een feestje bij hun wil houden. Wij hadden het plan zondag rond een uur of twaalf te komen, na de mis en voor een uitgebreide lunch daar. Natuurlijk is het aan ons, maar eigenlijk zou ze toch wel graag beide groepen ontvangen. Uiteindelijk besluiten we te gaan kijken of we het ook op een andere dag kunnen houden en anders zullen we wel wat kunnen inschikken en zorgen dat we voor half drie uit het restaurant zijn. Na nog wat eieren te hebben gekocht en wat water voor Anna en mij stap ook ik de taxi weer in en rijden we door naar huis. We bedanken en betalen de taxichauffeur. Eerst fris ik me even een beetje op, ik zit onder schrammen en het stof, maar voel me verder meer dan prima. Daarna probeer ik contact te zoeken met thuis. Mijn moeder is vandaag jarig, dus het is wel leuk als we elkaar dan nog even spreken kunnen. Het is dan wel raar te horen dat het huis daar redelijk vol zit en ze aan de oliebollen zitten. Ik heb hier het gevoel alsof het nu zomer is, terwijl het toch echt 31 december is, wat met mijn gevoel dus totaal niet klopt. Ik help wat met de voorbereidingen voor het eten en zit met Tsoa op mijn schoot buiten bij Honorine en Lola die chips aan het maken zijn voor de kinderen voor vanavond. Na een bordje rijst bereiden de oudere kinderen zich voor op een avond doorhalen bij Nordine. Anna en ik besluiten thuis te blijven en kijken tot half tien Mister Bean met de kinderen op de tv op de kamer van Honorine. De kinderen vertrekken daarna naar bed en ook Honorine is al op haar bed inslaap gevallen. Anna en ik trekken ons ook maar terug op onze kamer. Echt niks doet ons denken aan de oudjaarsavond die wij kennen. Ik ga mijn blog maar wat bij typen, load de gemaakte foto’s van vandaag op, we houden elkaar maar een beetje wakker totdat de klok hier twaalf uur slaat. Ja, we knallen echt goed het nieuwjaar in! :)

Dinsdag 1 januari

Nieuwjaarsmorgen. Door het opblijven tot middernacht staan we toch ook wel wat moe op, maar niet zo moe als anders. We hebben ons gisteravond erg rustig gehouden en om zeven uur zijn we al weer wakker. We kunnen rustig aan doen. Om negen uur begint de nieuwjaarsmis in de kerk. Anna en ik besluiten om mee te gaan. Zo kunnen we ook iedereen een gelukkig nieuwjaar wensen. De mis duurt tot elf uur en is dit maal goed te doen. :) Er wordt ook een baby’tje gedoopt en aan de volwassen wijn en een stukje brood uitgedeeld, om het jaar goed te beginnen. Verder verloopt de mis als normaal met gezang en gebeden. Na de mis lopen we met z’n allen terug naar huis. Na de lunch met voor ieder wat meer vlees dan gewoonlijk, maken Anna en ik de lijst met bestellingen op van alle mensen die komende vrijdag meegaan naar het restaurant Jonathan. We zullen met zestig personen zijn. Het wordt nu komende vrijdag, we hebben de datum kunnen veranderen. Honronine heeft die middag een reünie, maar deze begint pas om vier uur, daarvoor hebben we dan dus alle tijd. Iedereen mag zelf het hoofdgerecht en toetje uitzoeken. Vooraf zullen we wat nootjes en dergelijke laten neerzetten en flessen drinken. Ik verheug me er nu al op en het wordt vast heel gezellig. Het rustig in de stad. Vele winkels zijn gesloten en er zijn maar weinig mensen op straat te bekennen. We lopen niet veel later weer terug na bij Jonathan langs te zijn gegaan om de wijziging van datum te hebben doorgegeven en enkele flessen water te hebben gekocht. Ik werk ons schriftje met uitgave bij na terugkomst en niet veel later is het alweer tijd voor het avondeten en mogen we weer naar boven vertrekken. Ik msn nog even met thuis en voor negen uur gaat bij ons vanavond het licht uit.

Woensdag 2 januari

Rond zeven uur gaat de wekker. Ik sta rustig op. Na het ontbijt help ik wat met het bereiden van de lunch. Anna en ik hebben echter het plan voor lunchtijd hier te vertrekken. We willen vandaag even voor toerist gaan spelen. Langs de straat vol toeristenwinkeltjes en we willen wat gaan lunchen in het dorp. Er zijn meerdere dingen die we doen willen. We vertrekken van huis rond een uur of half twaalf. We hangen de toerist uit en maken wat foto’s onderweg. Als eerste lopen we door naar het restaurant Jonathan. Daar bestellen we de lunch met heerlijke sap van passievrucht. We nemen de tijd en we regelen met de vrouw achter de balie alles voor het etentje vrijdagmiddag. Na een lekker stuk vis en pasta lopen we beide terug richting de souvenirwinkeltjes. Honorine heeft net gebeld en laat ons weten dat er een grootmoeder met baby van amper vier maanden oud is komen aanlopen. Ze vraagt om hulp en Honorine neemt de baby direct mee langs de dokter. Op dit moment kunnen we weinig voor ze betekenen, straks enkel de financiële steun. Ik vraag Honorine mij op de hoogte te houden. Anna en ik splitsen ons eerst even op. Ik zou ook nog wat boodschappen voor Honorine gaan halen. Ik loop richting de markt voor de groenten en Anna loopt alvast door naar de kopieshop waar we de vliegtickets kunnen uitprinten en enkele kleurplaten voor de kinderen. We treffen elkaar weer bij de kopieshop. Daarna kunnen we dan eindelijk alle souvenirwinkeltjes afstruinen. Het neemt de hele middag in beslag en nog weten we niet zeker of we nu alles hebben, maar we hebben nog even de tijd verder te kijken. Anna heeft last van de blaar op de voet en loopt terug richting huis. Ik moet nog wat groenten halen. We dachten dat die groenten wel op terugweg te verkrijgen waren, maar helaas zijn ze er niet meer. Ik moet dus weer helemaal terug naar de markt lopen voordat ook ik met alles terug naar huis lopen kan. Het is inmiddels al het einde van de middag als ik terugloop en thuis neem ik direct een lekkere warme douche. De zon heeft de hele dag goed en veel geschenen, dus de boiler is goed opgewarmd. Na de douche help ik nog wat met de bereiding van het avondeten en niet veel later schuiven we aan aan tafel.

Donderdag 3 januari

Om half zeven gaat de wekker. Anna en ik ontbijten wat en ik wacht op Honorine voor vertrek richting het dorp voor de boodschappen voor de gevangenis. Rond acht uur vertrekken we richting het dorp. We moeten wat vaker stilhouden dan gewoonlijk, we mogen elkaar nog een gelukkig nieuwjaar wensen dus daarvoor moeten we telkens stilhouden. Onderweg vraagt Honorine mij in de naam van de kinderen of het mogelijk is dat wij bijdrage aan het kopen van een klavier, die ze kunnen gebruiken bij het dansen en in de kerk. Ik zeg dat ik dat eerst ook met Anna moet overleggen, maar dat dat wel een leuk cadeau zou zijn wat we voor ons vertrekken kunnen geven aan de kinderen. Het is iets voor alle kinderen. We hebben zelf ook al nagedacht over wat we eventueel de kinderen zouden kunnen geven. Dat is nog best lastig. We willen dan graag iets persoonlijks geven, maar dit zou een goed alternatief kunnen zijn. Honorine vraagt direct Redo om hulp en vraagt hoeveel zoiets dan kosten gaat. We passeren twee winkels in de stad, maar bij geen van beide zijn ze direct leverbaar enkel op bestelling vanuit Tana. De klavier gaat zo’n 800.000 Ariary kosten. Redo zou ook morgen in Ansirabe kunnen kijken en het eventueel direct kunnen kopen. Ik ga het met Anna overleggen bij terugkomst, maar mij lijkt het in ieder geval een leuk idee. Na terugkomst thuis stel ik dit Anna tijdens de lunch voor. Het lijkt ook haar een leuk idee, wel moeten we dan de karaoke laten schieten, maar de kinderen zijn hier erg blij mee en het is ook iets blijvends wat we dan hier achterlaten. Na de lunch daal ik nogmaals af naar de stad om het geld voor de klavier te gaan halen. Het is een warme dag, de zon brand goed en de gehele dag is de lucht blauw. Veel valt er niet te doen verder vandaag, dus een rustige dag. De kinderen spelen buiten rondom het huis. Aan het einde van de middag bereiden we bananenbeignets voor ze. Voor het eten zitten we al vol, maar waarschijnlijk de laatste keer voor vertrek dat we deze eten en ze smaken wederom goed. :)

Vrijdag 4 januari

Rustig opstaan en na elven loopt de hele groep uit naar het dorp, naar het restaurant Jonathan. Ik loop een halfuurtje vooruit zodat ik geld voor het eten kan pinnen en zodat ik kan checken of alles naar wens is in het restaurant. Het ziet er echt ontzettend leuk uit. Bij de poort hangen er ballonnen en er is een soort koepel gemaakt tussen de twee palmbomen voor de ingang, ook versierd met ballonnen. Tegen half één heeft de hele groep zich buiten verzameld en is binnen alles klaar. Iedereen mag wat snoepjes en een toeter van het dienblad pakken dat twee bedienden bij de ingang voorhouden. De tafels zijn in twee u vormen neergezet, alles keurig gedekt en versierd. Zodra iedereen zit worden er schaaltjes met nootjes op tafel neergezet en flessen drinken. Alle stoelen zijn bezet op die van Nordine en haar man na. Zij heeft toch besloten niet mee te komen in verband met de baby, geheel begrijpelijk en we zullen voor hun de gerechten meenemen. Hier in Madagaskar is dat geheel gewoon. Al het eten wat overblijft wordt in een plasticzak meegenomen. Niet veel later worden de borden met het hoofdgerecht rondgedeeld. Dit is nog wel even een uitzoekwerk. Wie had wat nogmaals besteld. Na wat gepuzzel heeft iedereen het juiste bord voor zich staan en de overige gerechten worden bij ons op de tafel gezet. Op zich heel fijn, want mocht iemand toch nog willen wisselen omdat hij of zij het gekozen gerecht zelf niet zo lekker vind, dan kan dat. Er zijn ook nog wat extra schalen rijst neergezet. Hier heeft het restaurant ook zelf voor gezorgd en hebben ze goed bekeken, want een beetje extra rijst gaat er bij de meeste wel in. Het is leuk om te zien dat velen bij bestellen gekozen hebben voor pasta en er ook veel kip besteld is. Zie je meteen wat ze niet zo vaak krijgen en erg lekker vinden. Als dessert hebben de meeste ijs gekozen, maar ook de ‘Yaourt Maison’, was erg in trek. Ik zelf heb gesmuld van de gepaneerde visfilet met groenten en een fruitsalade toe. Er speelt een man op de achtergrond piano en vele liedjes worden volmondig meegezongen, enkel niet door Anna en mij :) Verder wordt er tussen het hoofdgerecht en toetje door een wedstrijd op de fluitjes blazen gehouden. Ze hebben bij aankomst allen een fluitje gekregen waaraan een ballon zit. Bij blazen op het fluitje blaas je de ballon op en zodra de ballon lucht loslaat hoor je de fluittoon van het fluitje. De eigenaresse heeft het mij laten proberen toen we de eerste keer langs kwamen en vroegen naar de mogelijkheid van een etentje voor zestig mensen in het restaurant. Bij deze wedstrijd is het de bedoeling de ballon zover mogelijk op te blazen zonder dat deze knapt. Na heel wat gefluit blijven er een paar kinderen over die in het midden van de zaal de strijd mogen bepalen. Uiteindelijk is het het meisje Lesy die een pak chocolade wafels wint. Er wordt dus veel meegezongen en een beetje gedanst, het is heel gezellig. Na het toetje zitten we allen, zelfs de kleine Tsoa goed vol, zijn we allemaal “Voky” (= vol). Radedee houdt nog een korte speech en Anna en ik worden bedankt voor het etentje. Velen hebben nog nooit in een restaurant gezeten, het was voor velen de eerste keer en volgens mij beviel het iedereen wel! :) Een geslaagd etentje dus. Iedereen loopt rustig aan weer terug naar huis. Het is warm, dus langzaamaan lopend. Anna en ik betalen het te betalen bedrag voor het gehele etentje. Het totaalbedrag valt ons ontzettend mee. Ik denk dat we nog geen driehonderd euro voor alles kwijt zijn. Maar wat het ook kost, het was zeker de moeite waard! Voordat we teruglopen naar het weeshuis kopiëren we een stapel kleurplaten voor de kinderen en halen we vijf pizza’s op voor Nordine en de broer van Honorine en familie die vanmorgen langsgekomen zijn voor een reünie bij Nordine thuis. De reunie gaat over het verbeteren van verscheidene dingen hier in de omgeving. Als pizzakoeriers brengen komen we de pizza bij het huis van Nordine langsbrengen. Honorine maant ons zelf de pizza boven te komen afleveren. De gehele kamer zit daar vol zodra we nog bezweet van het lopen binnenkomen. Ik krijg het er alleen maar warmer van.. Maar de bijna twintig man aan familie van Honorine bedankt ons voor de pizza en bedankt ons nogmaals voor alle hulp die wij hier geboden hebben en bieden. Nu dit ons een paar keer verteld is vandaag, voelt het hier weggaan wel heel dichtbij. Het gaat ook al snel, nog een week en dan zullen we weer terug gaan naar Nederland.. Dubbel gevoel geeft dat. Het zal moeilijk worden hier weg te gaan, maar toch ook fijn om weer terug te keren naar huis. Het loopt inmiddels al tegen het einde van de middag als we terugkeren thuis. Veel bijzonders doen we verder die dag niet. ’s Avonds na de maaltijd zitten Anna en ik wat buiten op het balkon. Er was eerst wat vuurwerk boven te stad te zien. Dit schijnt nog een cadeautje van het gouvernement te zijn voor het nieuwe jaar. Naar een paar mooie pijlen houdt dit echter ook op. Het is nog heerlijk weer buiten. Het was erg warm vandaag, zoals al een paar dagen. Nadat de zon is ondergegaan is de temperatuur nog heerlijk zacht.

Zaterdag 5 januari

Honorine en familie vergaderen nogmaals verder bij Nordine en de kinderen vertrekken voor hun uurtjes sport naar het veld. Ik daal af naar de stad voor wat water voor Anna en mij. Alleen al stilzitten in de zon is te warm, laat staan heen en weer naar het dorp lopen. Ik kom bezweet weer terug, :) Anna en ik zijn alvast wat aan het opruimen en een beetje kijken naar hoe alles weer in te pakken in de koffer. Is nog best passen en meten, maar gelukkig hebben we nog een week. :) Na de lunch tussen de middag, pak ik de gekopieerde kleurplaten van boven en slaan we deze middag de hele middag aan het kleuren.

Zondag 6 januari

Een beetje uitslapen, de wekker gaat pas om half acht. Na de regenbui van gisteravond is het goed afgekoeld buiten. De lucht is wat bewolkt en het is een beetje frisjes, maar best even lekker nadat het de afgelopen dagen zo warm was. Vandaag zoek ik de kleren uit die ik mee terug wil nemen naar huis en welke kledingstukken ik hier achterlaat. Slecht een kleine stapel gaat weer terug mee naar huis, denk ik. Ik had ook veel oude kleding meegenomen, dit kan ik dan ook beter maar hier achterlaten. Madame Honorine en de kinderen zijn naar de kerk. Er is echter geen water, dus douchen en wassen heeft weinig zin, we ruimen dus maar wat de kamer op. Na de lunch daal ik deze middag nog af, voor wederom water en spullen voor het ontbijt voor de kleuterklas, waar we morgenochtend weer zullen beginnen. Na terugkomst, nemen Anna en ik de zak vol kralen en draad mee naar beneden en we maken met ieder die aan komt schuiven armbandjes, kettingen en andere sieraden. Zelfs alle jongens schuiven aan en meer dan de helft van alle meegenomen kralen zijn al wel gebruikt. Morgenochtend weer wat vroeger op, de openbare scholen beginnen morgenochtend weer, maar de privéscholen blijven nog een dagje gesloten. Enkel de kleinere kinderen moeten morgenochtend dus weer beginnen. Anna en ik gaan dus ook maar wat vroeger op bed.