Update 13 - MADAGASKAR

Maandag 10 december
Rustig wakker worden in Ansirabe. Wat te eten voor het ontbijt en daarna heerlijk rustig aan doen. Om elf uur rijden Remi, Anna en ik nog even langs de dokter voor controle van Anna. Gelukkig kunnen we dit keer snel doorlopen, een goed teken dus ;) Daarna halen we Maiya op. Tussen de middag eten we met z’n vijven in het restaurant de lunch. Marc brengt Maiya na de lunch terug naar school en wij kunnen wederom rustig wat voor ons zelf doen. Ik neem een warme (!) douch bij Remi. De boiler van de douches in de gastenverblijven deed het even niet en de douch is nog koud. Nu dus maar een lekkere warme douch bij Remi. Alle viezigheid is er afgeschrobd en mijn voeten zijn weer schoon geweken. Ik heb me in geen tijden zo schoon gevoeld :) Om vier uur halen we met z’n allen Maiya op van school. Ik zal ze vanavond mee uiteten nemen. Tot etenstijd blijven we in de stad. We gaan langs wat souvenirs shops en rijden langs de supermarkt. Rond zes uur stappen we een klein restaurantje binnen. Ik heb laten weten dat ik betalen zal, hun mogen enkel het restaurant kiezen. Nu wordt het me nog makkelijk gemaakt ook, het is een goedkoop restaurant, maar naar hun zeggen wel heel lekker. Het is een Vietnamees restaurant waar we bijna allemaal het Vietnamese menu bestellen. Vooraf loempia’s en Chinese soep, als hoofdgerecht vis met rijst en groenten en als toetje een bananen beignet. Het eten smaakte inderdaad erg goed. Met fooi was ik slecht zo’n 57.000 Ariary kwijt, omgerekend nog minder dan 21 euro! Maar ook erg gezellig natuurlijk. Een beetje als bedankje voor de dagen dat we bij hun mochten verblijven en alle hulp. Remi en Maiya zullen over zo’n tien dagen vertrekken naar Nederland. Daar zullen ze dan twee maanden blijven. Mochten we ook eerder terug gaan dan zullen we ze in Nederland nog zeker spreken. Komende week zullen ze ook nog wel even gedag komen zeggen in het weeshuis voor ze vertrekken. Zien we ze dan ook nog even. Voor ons is het wel de laatste keer hier bij Remi in haar gastenverblijf. Ja, de tijd gaat nu dan wel heel snel!
Dinsdag 11 december
Om negen uur worden Anna en ik weggebracht naar de stamplaats van de taxi Brousse in Ansirabe. Maiya is, net als alle kinderen vandaag in Madagaskar, vrij. Het is een vrije dag. We zeggen elkaar gedag, nu nog voor even dan, en regelen een plaats in de taxi voor ieder. Iets voor negenen staan we daar. De bagage is al op het dak gebonden. Er is al wat meer bagage op het dak gebonden, maar andere passagiers zijn nog niet te zien. We wachten, wachten en wachten.. Pas naar twee uur druppelen er twee medereizigers binnen. Een uurtje later komen er nog vier passagiers bij, hierbij zijnde een oude man. Hij is mager, echt mager en trekt gezichten van de pijn. Ik bied aan de jongere jongen en vrouw die bij hem zijn paracetamol aan voor de man. Een andere oudere man die ook bij dit gezelschap hoort laat weten dat hij net geopereerd is aan zijn darmen. Alles wat erin gaat, komt er direct ook weer uit.. Maar ze bedanken voor de paracetamol. Hopen dat het de pijn wat verlicht. Maar wat heb ik te doen met die man.. Straks nog ruim twee uur door een bochtig en heuvelachtig landschap.. Hoewel of we nog vandaag vertrekken gaan betwijfelde ik op een gegeven moment. Na vier en een half uur wachten op vertrek staat de Taxi Brousse nog op dezelfde plek als waar wij deze troffen. Remi heeft al gebeld of we al eens onderweg waren, ik zou laten weten als we in de taxi zouden zitten. Na navraag bij verantwoordelijke van de taxi richting Ambositra, duurt het nog een halfuurtje. Halfuurtjes hier zijn echter niet zoals wij Nederlanders die kennen, maar we wachten nog even af. Wonder boven wonder vertrekt een halfuur later dan toch eindelijk de taxi. Ruim twee uur later komen we dan eindelijk aan in Ambositra, onze thuishaven ;) Met een andere taxi worden naar het weeshuis gebracht. Zo leuk om dan weer thuis aan te komen. We worden wederom hartelijk welkom geheten. We zetten de koffers boven en worden op de hoogte gebracht van alle gebeurtenissen van afgelopen week hier. Hier gaat alles gerust door hoor, de tijd staat hier ook niet stil. De dochter van Honorine heeft geholpen in de kleuterklas en Honorine heeft hulp gevraagd met de boodschappen voor de gevangenis. Verder hebben er acht jongens, deels wonend in het weeshuis en eromheen, van het weekend meegedaan aan een “Concour de March”. Vanaf negen uur vrijdag avond trok deze groep jongens rond in de omgeving van Ambositra en Tana. Via de scouting konden ze meedoen met een wedstrijd. De wedstrijd gaat om uithoudingsvermogen, samenwerking, moed, lichamelijke en mentale sterkte. Ze moesten een parcours lopen, het één en ander aan opdrachten doen en moesten zich het weekend geheel alleen redden in de bossen. Onderweg werden ze beoordeeld op verschillende aspecten die ze tegenkwamen tijdens de tocht. Zondag kregen we van Honorine al het bericht door dat onze jongens hadden gewonnen! Zondag na binnenkomst op eindplaats heeft de laatste beoordeling hun naar de finish geholpen. Ontzettend leuk! Na weer op de hoogte te zijn van alles wat hier afgelopen dagen is gebeurt, ruim ik de spullen op, eten we gezamenlijk en daarna op naar ons vertrouwde bedje!
Woensdag 12 december
’s Ochtends beginnend in het kleuterschooltje. Door late aankomst gistermiddag hebben we niet nog de boodschappen kunnen doen voor het ontbijt voor de kleuters. Ik daal af voor zo’n 80 bananen, 10.000 Ariary in het totaal, nog geen vier euro. De kinderen zijn weer content met het ontbijtje. Die ochtend komt ook de tante van de vier kinderen langs. Gelukkig, want Honorine heeft al laten weten dat afgelopen weekend de vader wederom twee avonden niet thuis gekomen is. Honorine en de tante besluiten nu, de kinderen morgen mee te nemen. Het kan zo echt niet langer. De kinderen krijgen infecties doordat alles vies is en ze hebben snel verzorging nodig. Morgen ochtend zal de tante de kinderen met huisraad, meenemen met de taxi naar haar huis. Vanmiddag zullen we proberen de vader op te zoeken om hem dit te vertellen. Na de afwas en onze eigen lunch daal ik met Honorine af naar het dorp. We doen inkopen voor de vier kinderen en oma en tante die voor ze gaan zorgen. Extra melk voor de jongsten, extra veel zeep, matrassen, een po en een wasteil. Verder koop ik het ontbijt voor de kleuters voor morgen en overmorgen, wat flessen water en we nemen nog wat boodschapjes mee. Rond een uur of vijf zijn we terug. Ik help mee met het bereiden van het avondeten. Ook komt de vrouw met raffia nogmaals langs. Ze is zo attent. Elke keer weer uitgebreid bedanken en maar lachen, ze komt heel lief over. Haar raffia werk blijft wat afgerafeld, maar beter lukt haar niet. Ze zal haar raffia opmaken en wij zullen de spulletjes van haar kopen. Daarna zullen we haar helpen een klein winkeltje op te zetten waar ze broodjes e.d. kan gaan verkopen. Zo verdient ze sneller meer geld. De oudere kinderen in het weeshuis zijn liedjes aan het leren voor kerst, net als gisteravond. We eten dus enkel met de kleintjes. Pas later komen de grotere kinderen terug.
Donderdag 13 december
Gouty koekjes voor de kinderen in de kleuterschool. Verder hebben we ook de verf en kwasten meegenomen voor de kinderen. Op papier mogen ze gaan verven. Honorine en ik tekenen huisjes op een stukje papier, we schrijven de namen van de kinderen erbij en het dak mogen ze blauw kleuren en de rest van het huis geel. Het is regenachtig en koud vanmorgen en Anna is maar even rustig in onze kamer gebleven, op aanraden van Honronine. Van Nordine krijgt Honorine te horen dat er een man bij hun is komen aanlopen. Hij komt van ver, vragend om hulp. Een familie wonend in het dorp word verdacht van moord. Het zijn bekenden. Het gaat om zeven jongens en een vrouw die gisteravond naar de gevangenis zijn gebracht. De man die om hulp kwam vragen is de man van de vrouw. Zij hebben nog vier kinderen, die nu alleen achterblijven. Het oudste meisje is zestien en de jongste is vier. We laten de kleuters over aan drie oudere kinderen en dalen zelf met de taxi af naar de gevangenis. Nordine, Toki en de man zijn ook afgedaald, zij hebben een pan en extra benodigdheden zoals een deken voor de familie mee. Honorine en ik rijden langs een restaurantje waar we acht maal stokbrood met beleg kopen. De eigenaresse van dat restaurantje kent de familie. Bij haar is de oudste dochter langs gekomen voor hulp. Zij is daar nu. We nemen haar mee naar de gevangenis. Met de smoes dat ze moeten helpen de spullen naar binnen te dragen, loopt ze mee de vrouwengevangenis in. Zo kan ze even met haar moeder spreken. Na navraag blijkt de vrouw te worden verdacht een man te hebben vermoord. Honorine snapt er echter niet veel van, ze kan zich niet voorstellen dat de vrouw die daar zit hiertoe in staat is. We nemen de dochter na afleveren spullen weer mee terug. We rijden met de taxi snel weer terug naar de kleuterklas voor de kinderen naar de kantine moeten. We zijn zo dus direct weer terug in de ellende hier, het gaat ook gewoon maar door.. Niet veel later lopen we met de kinderen naar de kantine en samen met Anna doe ik de afwas. Voor de lunch is ook de tante van de vier kinderen gekomen. Met de taxi zal zij de kinderen meenemen naar haar huis. Vandaag zullen Vahatra, Hanitra, Aina en Fêty verhuizen. Ik help mee alle spullen in te laden en niet veel later rijdt de volgeladen taxi weg. Toch best naar ze te zien vertrekken, maar het is ontzettend fijn dat ze nu naar het huis gaan waar oma en tante voor hun zullen zorgen. Honorine heeft de monsieur Pousse-pousse nog niet kunnen spreken. Hij is vannacht wederom niet thuis gekomen. Hij weet dus niet eens dat zijn kinderen nu toch, eerder dan gepland, bij de grootmoeder en tante intrekken. Maar geheel zijn eigen fout, had hij maar de afspraken moeten nakomen en voor de kinderen moeten zorgen. Na de lunch ’s middags gaan we met z’n drieën naar het dorp voor boodschappen. Halverwege de tocht naar beneden komen we monsieur Pousse-pousse dan toch tegen. Hij komt naar boven lopen gezamenlijk met een vrouw. Honorine laat weten dat de kinderen vertrokken zijn. Het enige dat hij hierop te zeggen heeft is: O, zijn ze al vertrokken.. Waarschijnlijk had hij het al vernomen. Honorine legt uit dat ze alles, behalve één matras voor hem, hebben meegenomen. Hij vraagt om geld voor wat meer spullen, want de vrouw die naast hem staat word zijn nieuwe vrouw, al zo heeft hij besloten. Hij wil zich opnieuw laten trouwen en zij willen geld voor spullen om daar in dat huis te kunnen wonen. Natuurlijk te gek voor woorden en ik kan een lach niet onderdrukken. Echt een pientere man is het ook niet! Honorine legt hem uit dat tot december de huur van het huis nog loopt, dus dat hij daar kan blijven zitten. Verder zullen we verder niets meer financieren, hooguit een doktersbezoek en/of medicijnen als hij ziek wordt. Het lijkt Anna en mij een goed idee om de huur van het huis voort te zetten. Zo kan Honorine daar nog weer andere mensen tijdelijk laten huisvesten. Ik had het er vanmorgen al over met Honorine, de vier kinderen van de familie in de gevangenis moeten ook ergens worden onder gebracht. Misschien kunnen wij, ook als we straks weer terug zijn in Nederland, de huur van het huis blijven betalen zodat Honorine mensen tijdelijk of voor langere tijd kan ondersteunen. Het huis ligt vlakbij het weeshuis en is daardoor prima geschikt om mensen zo te helpen. Honorine heeft dan alle overzicht en kan het zo goed in de gaten houden. We zullen dit dit weekend ook nog even met Remi overleggen. We lopen door richting stad. Honorine moet iets afgeven aan de ene kant van het dorp en we lopen naar de andere kan van het dorp voor de boodschappen voor de gevangenis, nu nog weer extra monden te voeden, met de vanmorgen bijgekomen familie. We splitsen ons daarna in drieën. Honorine moet nog wat afgeven bij iemand, Anna wil nog even wat in een winkeltje verderop halen en ik haal de water en cola voor ons tweeën. Als ik klaar ben, wacht ik op de afgesproken plek op de anderen en we lopen gezamenlijk terug naar huis. Om een uur of vijf beginnen we aan de bananenbeignets. Er waren nog een hoop bananen over gister, dus ik en Honorine hadden gister besloten die middag beignets te gaan maken. We hebben daar toen de spullen voor gekocht. Die middag kwam het uiteindelijk echter niet uit, maar nu hebben we de tijd. Het is een makkelijk recept, het lijkt een beetje op oliebollen, en zo zelf gemaakt smaken ze echt heerlijk! Met een kilo aan meel kun je er heel wat maken! Ieder wel drie en zo voor het eten zitten we allemaal goed vol. Avondeten dus een beetje snel en ook niet zoveel, allemaal echt “Voky” (= vol) :) ’s Avonds nog even msnen met thuis en dan gaat weer het licht uit.
Vrijdag 14 december
Vanmorgen is het gelukkig een stuk minder kil en oogt het minder grauw, makkelijker uit bed komen zo :) Na een ontbijtje naar het kleuterschooltje waar de kinderen ditmaal leren tellen tot vier en verder wat op de schoolbordjes mogen tekenen. De zus van monsieur Pousse-pousse komt langs. Zij vraagt om wat extra graan dat ze zo kan verbouwen op het land. We geven haar dit. Zij is, in tegenstelling, tot monsieur Pousse-pousse wel hardwerkend en eerlijk. Honorine laat haar weten dat de kinderen nu bij de oma en tante van moeders kant wonen. Ze vindt dit ook een wijs besluit. Ze laat weten dat ze haar broer de laatste dagen al vier keer met telkens weer een andere vrouw is tegengekomen en dat hij weer aan het drinken is. Maar goed dus dat de kinderen sneller dan gepland bij de oma en tante kunnen intrekken. Verder krijgt Honorine deze morgen weer slecht nieuws te horen van een collega. De man van de collega is overleden. Hij was ziek en ook al oud, maar natuurlijk is dit wel heel vervelend. De collega en man hebben ook veel contact gehad met Honorine. Morgen is de begrafenis. Nu morgen aan het einde van de ochtend Remi en Maiya zullen langskomen en we daar nog wat boodschappen voor zullen doen morgenochtend kan ze daar niet heen. Zou ook anders wel een heel gehaast zijn, want de vrouw schijnt een stuk verderop te wonen. Ik laat haar weten dat wij voor haar en een aantal andere collega’s, die dan vanmiddag willen langs gaan, een taxi wil betalen. Ze zijn daar erg blij mee. Na de lunch vertrekt Honorine dan ook met de taxi. Anna en ik gaan na de lunch het speelgoed opruimen in de kleuterklas. Morgenavond zal er een feest voor de jongeren worden gehouden in het lokaaltje en het speelgoed moet dan wel eerst even aan de kant. Het is snel gedaan. Daarna plakken we ook de gister gemaakte schilderingen van de kleuters op papier en hangen deze op in de kleuterklas. Volgende week is het de laatste week voor de vakantie en hebben we al wat leuke kerstwerkjes voor de kinderen in gedachten. Na terugkomst daal ik alleen nog af naar het dorp. Ik koop voor Honorine alvast de vier kilo aan wortels en de vier kilo aan sperzieboontjes voor morgen en voor Anna en mij doe ik nog een paar boodschapjes. Om vier uur ben ik weer terug. Ik werk nu mijn blog bij en vanavond zullen Anna en ik een “leesavondje” houden, we zijn namelijk door de films heen :)
Zaterdag 15 december
Vandaag komen Maiya en Remi langs. Het huis wordt schoongeboend, ik haal wat water voor bij de lunch en voor de lunch rond een uur of half twaalf komen Remi en Maiya aan. We lunchen gezamenlijk. Na de lunch halen we de kleurspullen van boven. Remi heeft Anna en mij meegevraagd om vanavond in hotel Jonathan te komen slapen. Ze zal daar met Maiya overnachten en als we het leuk vinden mogen we mee. Anna is echter niet zo lekker, dus we moeten eerst even aankijken of het kan. Ik loop met Maiya aan het einde van de middag naar het dorp. We halen biscuitjes voor alle kinderen. De kinderen vertrekken daarna naar de kleuterklas die komend weekend zal dienen als kerk. Er wordt een feest gehouden voor de jongeren. Anna en ik pakken onze spullen en rijden met Remi en Maiya mee naar de kleuterklas. Er wordt eerst een hele dienst gehouden. Daarna zal er worden gezongen en gedanst. Het feest zal de gehele avond duren. Wij rijden door naar het dorp we kijken wat in souvenirshops en trekken dan naar de hotel kamer. De kamer ziet er prima uit. In ieder geval een lekker bed in plaats van de planken waarop ik normaal lig :) We drinken eerst gezellig wat en bestellen daarna het eten. Ik neem daarna een warme douch en daarna kletsen we na op onze kamer over van alles en nog wat. De dochter van Honorine, Nordine, heeft sinds gisteren weeën, het zou best eens kunnen dat ze vanavond bevallen zal!
Zondag 16 december
We staan om zeven uur op. Honorine heeft nog niet gebeld en Remi belt zelf een half uur later of er al nieuws is.. En ja hoor, een half uur geleden is het jongentje geboren. Honorine heeft nog niet eens de tijd gehad het voort te zeggen. Ze hebben een lange nacht zonder veel slaap achter de rug. Hier is het gewoon dat enkel vrouwen de zwangere vrouw bijstaan. De man wordt hier geheel niet bij betrokken. Honorine, als moeder en Lola en Liva, als vriendinnen zijn de gehele nacht bij Nordine geweest. Om half zes is de voedvrouw gekomen en na toe spuiten van een goedje dat de het ter wereld komen van het jongentje bevorderd, is het jongentje geboren. Sambatra heet hij. De naam lijkt op de naam van de dochter van Nordine die vorig jaar op tien jarige leeftijd is overleden. Ze zijn erg blij met dit jongentje! Wij rijden na het ontbijt naar het huis van Nordine om het jongentje te bewonderen en iedereen te feliciteren met een nieuw familielid. Honorine ook kapot van alle emotie en een nacht slecht slapen loopt met ons mee terug naar huis. We praten wat na voordat Remi en Maiya na de lunch afscheid van ons nemen. Komende donderdag vertrekken zij voor twee maanden terug naar Nederland. Het was harstikke gezellig dat we met ze mee mochten overnachten in het hotel en we zullen ze missen de komende weken. Honorine blijft vandaag weg van de mis, met alle recht. Na de lunch gaat ze langs Nordine en neemt ook de tijd zelf even wat bij te slapen. De rest van de kinderen zijn allen wel naar de mis gegaan. Anna en ik zijn even alleen thuis. Ik heb vanmorgen al gedoucht in het hotel en de regen valt inmiddels met bakken uit de hemel, dus de was doen is ook niet handig op dit moment. Ik ruim wat op in de kamer, we tekenen wat met de kleine kinderen die wat eerder terugkomen van de kerk, ik werk mijn blog bij en zo komen we beide rustig deze zondagmiddag door. ’s Avonds na het eten stappen we weer in bed. Morgen op tijd weer op!