Update 1 - MADAGASKAR

Update eerste zes dagen van de reis:
Maandag 17 september
Vertrek van reis naar Madagaskar. Afscheid nemen thuis en met de auto naar Amsterdam Centraal. Vanaf daar hebben we de sneltrein genomen naar het station ‘Paris-Nord’ in Parijs. De trein vertrok vanaf spoor 15B om zestien minuten over drie. Ik en mijn moeder zouden met Anna en haar ouders meerijden, maar nu mijn moeder helaas net een flinke buikgriep scheen opgelopen te hebben, heb ik ’s ochtends al afscheid genomen van ook mijn moeder.. Eenmaal op het station werd ik echter toch uitgezwaaid door wat familie. Was een verrassing en vond ik erg leuk. Bij deze nog bedankt!
Na zo’n drie en een half uur treinen zijn we aangekomen in Parijs. Vanuit het station zijn we met onze toch wel erg zware tassen naar de taxiplaats geleidt. Er werd ons een busje aangewezen. De chauffeur vroeg naar adres van ons hotel en voerde dit daarna in op de TomTom. Het was ruim een halfuurtje rijden, maar toen de TomTom aangaf dat we er waren zagen wij op de aangewezen plek enkel een dor grasveld.. Dit was wel even slikken. Hebben we wel een bestaand hotel besproken? Maar gelukkig bleek na een telefoontje dat het hotel iets verderop lag. Het hotel en de kamer waren prima.
Dinsdag 18 september
We zijn de dag begonnen met een uitgebreid ontbijt buffet. Het hotel viel ons echt niet tegen! Om acht uur zijn we met de overlaadt aan bagage in een pendelbusje van het hotel gestapt die ons binnen tien minuten wist af te zetten op het vliegveld bij de voor ons juiste ingang. Het vliegveld van Parijs is ontzettend groot, dus het was wel fijn dat we bij de juiste ingang konden uitstappen. Hoe we precies de weg door het grote vliegveld heen hebben afgelegd kan ik niet meer naar vertellen, maar met een hele route langs aanvraag boardingpassen, het wegen en inchecken van de bagage (niet geheel zonder moeite), bodyscans, bagagescans en al rennend naar de juiste Terminal en met treintje (!) naar de juiste gate, zijn we uiteindelijk beland in het juiste vliegtuig, op de juiste stoel, met z’n tweeën en alle bagage in het bagageruim. In het vliegtuig hebben we gelukkig zo’n elf uur lang kunnen bij komen.. Iets korter had van mij ook wel gemogen, maar ja, dan kom je er niet :) We hebben ons verder maar een beetje vermaakt met wat lezen, schrijven en het kijken naar een film. Halverwege de vlucht werd we nog even gewaarschuwd voor mogelijke turbulentie, maar gelukkig viel dit ook mee. We hebben dus een goede vlucht gehad. Om 22.37 zijn we geland op het vliegveld van Antananarivo/Tana in Madagascar! Na uitstappen met de massa mensen mee werden opnieuw voor controle paspoort en visum langs lokketten geleidt. Het afhalen van de bagage duurde even, maar het juiste busje vinden bleek nog wat lastiger. Zodra je uit de rij van controle komt wordt je opgewacht door een heleboel dringende mensen achter hekken. Ieder met papiertjes en bordjes met namen erop. Remi had ons de avond ervoor laten weten dat we deze avond in het hotel ‘Cheval le Blanc’ zouden overnachten en dat we door een busje met dezelfde naam zouden worden opgehaald. Meer wisten we niet. Tussen de menigte dacht ik iemand met een bordje ‘Cheval le Blanc’ te hebben zien staan, dus we zijn daar rustig op afgestapt. Dom, en dit zullen we niet nog eens doen.. We werden door vier mannen naar buiten iets verder op de parkeerplaats geleid. Ze hielpen ons direct met alle bagage sjouwen. We dachten nog wat attent ;) Maar daar eenmaal aangekomen werd meteen naar geld gevraagd. Eerst onschuldig naar een euro en we dachten dat het hier in Madagascar misschien wel normaal of geacht werd wat te betalen voor de hulp, maar toen er even later twee politie agenten aankwamen lopen vlogen ze allen direct weg. En nu? We wilden al weer terug gaan naar de ingang toen er weer iemand aankwam lopen en zij dat we op het busje moesten wachten. Dit keer bleek het wel juist te zijn en kwam niet veel later een weliswaar wat gammel busje aanrijden. De chauffeur van dat busje vroeg naar onze namen en kon dit keer ook tonen dat dit busje inderdaad op onze namen was gereserveerd. Iets later kwamen er nog wat toeristen aan en vertrokken we, naar mijn idee met meer dan maximum snelheid naar het hotel. In het hotel hebben we verder prima geslapen.
Woensdag 19 september
Na een ontbijtje werden we om half 10 opgehaald door een taxi van het taxibedrijf van Marc, de man van Remi. Eerst, voor de eerste keer in Madagascar, geld gepind en daarna voor ruim drie uur de taxi in op weg naar het hotel van Remi in Ansirabe. Het pinnen van het geld en het omgaan met geld hier is überhaupt iets waar ik nu nog aan moet wennen. Ze betalen hier met de munteenheid ariary. Dit geld lijkt echter totaal niet op de euro die wij kennen. Zo moesten wij voor de taxi 100.000 ariary betalen. Maar omgerekend naar euro is dit nog geen 35 euro! Even wennen dus :) Na de verwachte drie uur rijden zijn we aangekomen in het hotel van Remi ‘Residence Madalief’. Ondanks dat we dit al veel op foto’s en ook op de documentaire hebben gezien is het in het echt toch anders. Alles is toch anders dan je van te voren kan inbeelden, maar wel ook een stuk mooier en veel echter :) Veel gezien onderweg: mooie landschappen, maar toch ook veel armoede. We hebben een mooie kamer toegewezen gekregen en ook weer hier stond direct iedereen klaar ons met de bagage te helpen. Na wat opfrissen kwam Remi terug uit de stad om ons te begroeten. Het was fijn Remi en Maiya weer te zien. Het is dan toch, na twee keer zien, al heel vertrouwd. Remi heeft ons haar verblijf laten zien. Het is het echt nog groter dan lijkt op tv. Ron een uur of half 7 werd door het personeel het eten opgediend: spaghetti, gehaktsaus, doperwtjes, kaas en als toetje heerlijke ananas. Ik ben bang dat de ananas in Nederland nu iets minder smaakt ;) Om half 8 lagen Anna en ik al op onze kamer in bed. Rond half 6/6 uur wordt het hier in Madagascar al snel donker. De temperatuur koelt flink af en dan is het hier de gewoonte naar bed te gaan. Omdat voor in deze tijd van het jaar hier, tussen winter en zomer in, snel licht en snel donker wordt leeft men hier meer met het op en onder gaan van de zon mee. Wij dus ook. Het is wel fijn dat we de reis met z’n tweeën maken. Kunnen wij gezellig samen nog even kletsen en ons boekje bijwerken.
Donderdag 20 september
Vandaag is het de verjaardag van Anna! Ik heb voor haar in Nederland al een armbandje gemaakt en heb gisteravond nog een briefje geschreven en een wenslintje bij het cadeautje ingepakt. Wel een gek idee je verjaardag zo ver van huis te moeten vieren. Maar om haar een beetje echt jarig te laten voelen heb ik die middag een verjaardagstaartje voor haar gekocht. Ook ditmaal werd voor ons een ontbijtje klaar gezet. We worden hier echt als gasten behandeld. Heel luxe maar ook wel een beetje gek. Na middagpauze van Maiya, die tussen de middag dan naar huis komt voor de lunch, en dus na de lunch zijn Anna en ik meegegaan Maiya wegbrengen naar haar school en zijn wij tot we haar weer moesten ophalen, door het stadje Ansirabe gereden en gelopen. We hebben er wat boodschappen gedaan, een internet- en telefoonkaart gekocht en het verjaardagstaartje gekocht. Na terugkomst bij het hotel hebben we met ons vieren en nog drie andere kinderen van een andere familie die ook op het terrein van Remi haar Guesthouse wonen, het taartje verdeelt. De vorige dag had Remi, naast ons dan, geen gasten over de vloer, maar vandaag kwam er om 5 uur wel een Nederlandse groep toeristen aan. Om die reden kregen we die avond een traditioneel Malagasy gerecht voorgeschoteld. Ik ben helaas de naam weer vergeten, ik zal hier nog een keer naar vragen. Het bestond in ieder geval uit rijst, om twee manieren bereidt vlees en een salade van wortel en een van tomaat. Het lievelingsgerecht van Maiya en inderdaad ook heel erg lekker! :)
Vrijdag 21 september
Vandaag zijn we weer doorgereisd vanaf Remi naar het weeshuis waar we na rondreis zo’n 4 maanden nog zullen verblijven. Een beetje een heenenweerreis-weekje, maar zo hebben we alles alvast gezien en kunnen we ook het grootste deel van onze bagage gelukkig weer lossen. Om half 8 zijn we bij Remi vandaan vertrokken. Nog even langs de bank voor wat geld en daarna naar de stamplaats van de TaxiBrousse in Ansirabe. De TaxiBrousse is een openbare taxi. Soortgelijk aan de vele bussen in Nederland, alleen zou zo’n TaxiBrousse in Nederland niet eens de weg op mogen! Gammele bussen met enkel wat raampjes en deuren die niet tot slecht sluiten en overladen met mens en bagage, zo zien deze taxi’s er hier uit :) Opeen gepropt in het warme en wat stinkende busje zijn we zo’n twee uur naar het plaatsje Ambust gereden. Eenmaal daar aangekomen bij de stamplaats voor TaxiBrousse in Ambust werden we opgewacht door Madame Honorine. De bagage overgehezen in een andere taxi en zo werden we naar het weeshuis gereden. Daar kwamen alle kinderen ons tegemoet. Onze bagage werd naar onze kamer gebracht en ons werd de kamer gewezen. Daar kamer zelf is nog niet eens zo heel klein. Twee bedden,  drie stoelen, één bureau en een grote kast. Maar met al onze bagage op de grond is er niet heel veel plek meer over. We hebben rustig kunnen bijkomen van de reis. We hebben mee middag gegeten: soort van mie/spaghetti met groente en gehakt. Veel maar wel erg lekker. ’s Middags zijn we met Madame Honorine mee naar het dorpje geweest voor de boodschappen voor komende maaltijden. Het weeshuis ligt zo’n 20 minuten van het dorpje af. Niet zo ver, maar wel even een heel ander soort weg als wij naar ons dorp zouden lopen :) Naar het dorp toe is het stijl naar beneden en terug met zware boodschappen is dus steil weer heuvel op. Ik ben blij dat we Honorine een beetje konden helpen met de boodschappen die ze dus normaal, als er geen vrijwilligers zijn, alleen naar boven sjouwt. ’s Avonds kregen we rijst en in plaats van wat groenten kregen wij patatjes (echte en hele lekkere!). Ik voelde me echter wel wat bezwaard dat ze dat speciaal voor ons had staan maken, terwijl de rest gewoon wat anders kreeg. Direct na het eten werd er tandengepoetst en gewassen en ging iedereen naar boven. Er word hier ’s avonds nog tv gekeken op de kamer van Honorine. Nog best tot laat, ik denk tot een uur of tien. Wij zijn echter naar onze kamer gegaan, waren best moe en hebben zo nog even alles kunnen bijwerken in reisboekje.
Zaterdag 22 september
Om zes uur ging de wekker. Rustig omgekleed en beneden voor ons stokbrood en thee als ontbijt. We vonden het weer wat vervelend dat we niet gewoon met de rest meeaten. De rest van de kinderen krijgt ’s ochtends een bord rijst met wat groenten. Na het ontbijt zijn we direct weer naar Ambust gegaan voor wederom wat boodschappen en voor ons voor het wisselen en pinnen van geld voor de reis. Honorine liet weten dat het enkel zaterdag vroeg in de ochtend nog redelijk rustig is in de stad. ‘s Middags moet je er gewoon niet wezen. Dan is het veels te druk en vaak ook veel te warm om daar op zaterdag rondtelopen. Enkel op zaterdag is er ook stoffen en kledingmarkt. Genoeg te zien, voor ons is alles nog nieuw en op ons maakt alles nog veel indruk. Voor het middageten waren we weer terug. Tussen de middag kregen we alle weer rijst. Dit keer kregen wij apart wat groenten: boontjes met wortel en een zoutige tomaten tapenade, erg lekker. Hier eten ze tussen de middag eigenlijk de grootste maaltijd. ’s Avonds is de maaltijd vaak wat lichter en zitten we ook lang niet met z’n alle tegelijk aan tafel. Anna en ik zijn daarna buiten gaan zitten met onze reisboekjes, weer even opschrijven wat we hebben gedaan. Niet veel later kwam er wat kinderen naar ons toe en niet veel later daarna zaten we in het totaal met zo’n 15 kinderen op de grond met tiental papiertjes op de grond en overal potloden. De potloden hebben we vanboven uit onze kamer gehaald en iedereen begon fijn te tekenen. Het was heel gezellig! Denk ook dat toen het ijs wel een beetje gebroken was. Daarna werden we meegesleurd in klapspelletjes en verstoppertje. Ondanks de weinige taal die we met elkaar kunnen uitwisselen kwamen we een heel eind met gebaren. Voor het eten werd Anna en mijn haar nog even onder handen genomen. Zorgvuldig gekamd en met vlechtje en bloemetjes. Ze vonden het ‘tsara’, wat hier dus mooi betekend. De eerste woordjes Malagasy hebben nu wel al een beetje kunnen ontcijferen, maar het meeste blijft als Chinees voor ons :)Ook hebben we op de markt wat broodjes geproefd, Moevakasie. Het zijn een soort van oliebol-deegbolletjes, gebakken in een soort van grote poffertjes pan. Een beetje met zoetige smaak, maar erg lekker. Tussen de middag kregen we ook een handje pinda’s en een soort van kleine appeltjes met een lichtfruitige smaak, een soort van snoepjes. ’s Avonds kregen we weer rijst te eten en dit maal met een omelet. Na vraag aan Honorine liet ze ons weten dat we ons niet bezwaard hoeven te voelen dat wij soms wat anders voorgeschoteld krijgen. Ze heeft al meerdere malen vrijwilligers hier gehad en weet inmiddels uit ervaring dat wij als buitenlanders nog niet direct al het Malagasy eten kunnen verdragen. Om die reden krijgen wij nu soms wat anders, maar na de rondreis zal onze maag waarschijnlijk wel wat gewend zijn en zullen we alles wel kunnen mee-eten. ’s Avonds weer rond 8 uur op bed en nog even msnen met familie thuis. Skype werkt helaas niet op dit internet en zodra we het proberen met video valt het internet weer weg.. Maar toch fijn dat we in ieder geval wat contact kunnen hebben met het thuisfront :)
Zondag 23 september
Vandaag vertrekken vanuit weeshuis op de rondreis voor drie weken. Ik neem mijn laptop niet mee, want is wat onpraktisch, dus zal pas over drie weken weer een update plaatsen. Tot dan!:)