Update 4 - MADAGASKAR

Maandag 8 oktober

Inmiddels weer op de boot. Vandaag wederom ruim twaalf uur varen. Af en toe een stop voor een plaspauze, maar verder veelal rechtdoor naar onze eindbestemming. Het is de bedoeling om ‘s avonds nog voor het donker aan wal te stappen. Maar we hebben veel tegenwind dus het duurt even. Maar zeker geen probleem. We krijgen wederom een heerlijk lunchbuffet geserveerd. Ditmaal bestaande uit, frietjes, een salade van wortel, pasta, brood, gamba’s gebakken vis, salade met garnalen en nog pannenkoekjes toe. Dus flink vol, maar voldaan nog steeds gezellig op de boot! Toch nog in het donker, rond een uur of acht, aangekomen. Maar we hebben nu wel mooi de zonsondergang op het water en de heldere hemel vol sterren kunnen bekijken. Mooi! We werden met een nieuwe bus, buschauffeur en assistent en Patrick opgewacht. In volgend hotel nog gegeten en daarna weer naar bed.

Dinsdag 9 oktober

’s Ochtends vertrokken naar alweer het laatste hotel waar we deze reis zullen gaan verblijven. Ondanks pilletje tegen wagenziekte heb ik vandaag wel wat last van mijn maag tijdens de nogal slingerende weg die we afleggen. Onderweg zijn we gestopt in een dorpje voor het kopen van de lunch en iets later gestopt voor een picknick, die uiteindelijk in de bus plaats vond vanwege (toch nog een beetje) regen. Rond half vijf ’s middags zijn we aangekomen in het regenwoud van Andasibe. Het hotel waarin we verblijven bestaat uit huisjes als kamers en is erg toeristisch gezien wij Vazha hier nu de overhand hebben. Voor de eerste keer tijdens de reis is echt duidelijk te merken dat het toeristen-hoogseizoen is. Om zes uur zijn we een avondwandeling gaan maken. Onder begeleiding van de gids Nestor, die ons de komende twee dagen door het nationaal park zal leiden. Na even rondspeuren in het donker werden een kameleon, enkele gekleurde kikkers en een nachtlemure gespot. Na ruim een uur zijn we terug gegaan naar het hotel voor een lekkere groentesoep als diner. Na het diner zijn we weer naar bed gegaan, want morgenochtend en middag een lange wandeling voor de boeg.

Woensdag 10 oktober

Na wat yoghurt als ontbijt om kwart voor acht allemaal weer de bus in op weg naar het begin van het nationaal park en regenwoud  voor een ruim vier uur durende wandeling. Weer vele beesten gespot: grote kameleon, Sifaka’s, boomkikkers, verscheidene gekko’s, de zogenoemde Diadeem lemuren en de Indri. De Indri is de grootste dag lemuur, zwart met wit gekleurd en bekend om zijn bijzondere zanggeluiden. Die ochtend werden we met dit geluid gewekt. Het klinkt als een soort weeralarm en schijnt wel 3 km ver te kunnen rijken. Onderweg natuurlijk ook veel van het regenwoud zelf gezien. Bijzondere planten en bomen. Na deze wandeling zijn we terug naar het hotel gegaan voor de lunch. Ik had waterkerssoep besteld. Erg lekker! Om kwart voor twee zijn we weer vertrokken voor een bezoek aan het privé park ‘Lemure Island’. Een echte wandeling werd het niet. Op het eiland met ingerichte natuur voor lemuren die voorheen als huisdier gehouden werden kon je lemuren fotograferen. De beesten zijn daar echter zo gewend aan mensen dat ze continu op je springen en voor je lopen. Het voelde wel wat dubbel, maar dichterbij krijg je ze anders nooit te zien en de dieren hebben daar nu een beter thuis dan ze als huisdier hoogstwaarschijnlijk hadden. Na dit private park zijn we nog een gebied ingegaan waar krokodillen werden gehouden onder redelijk natuurlijke omstandigheid en waar we de bekende Vosa konden zien. De Vosa werd echter gehouden in een kooi. Maar nu krijg je we een idee hoe zo een Vosa eruit ziet, het is erg lastig om deze in het wild te spotten. Op de terugweg naar het hotel zijn we nog een stukje door een dorpje gelopen, mensen kijken :) Dit is natuurlijk ook altijd heel leuk! ’s Avonds lekker met z’n alle gegeten. Voor mij ditmaal gewokte groenten met vis en mie.

Donderdag 11 oktober

Vandaag staat de laatste wandeling op de planning. Wederom met de gids Nestor, maar dit maar door een ander deel van het park. Ditmaal vooral gezocht naar weer een ander soort lemuren en de slang. Verder heb ik ook nog per toeval even voor gids gespeeld. Tijdens een slok water uit de fles zag ik recht voor mij een grote kameleon zitten. Wederom van de zelfde soort als we de dag ervoor één hadden gezien, maar ditmaal het vrouwtje. ’s Middags een middag vrij dus op ieders gemak even kunnen rondlopen in de omgeving. ’s Avonds als echt laatste nacht geheel samen, nog gezellig geborreld en Solitair gespeeld. Wel een gek idee dat we na morgen niet meer met de groep zullen optrekken, maar Anna en ik hier blijven terwijl de rest terugreist naar Nederland.. Maar morgen gezamenlijk nog één dag.

Vrijdag 12 oktober

Vandaag na fruitsalade als ontbijt voor laatste rit terug de toch wat gammele bus in. Ik ben blij als we straks in Tana zijn aangekomen. Deze bus bezit volgens mij niet eens meer een startmotor en moet dus of geduwd worden of vanaf helling starten. Gelukkig hebben we het grootste deel van de reis met een ruime en vrij nieuwe bus gereden. Onderweg hebben we de schoolspullen die we eerder al gekocht hadden kunnen afgeven aan een publieke school. De school zelf bestond nu tijdelijk echter even uit een viertal grote tenten op een rij. In deze tenten van Unicef kregen iedere dag zo’n 600 kinderen van verschillende leeftijden elke dag twee uur les. Hun voormalig schoolgebouw was vernietigd door de cycloon, die er vorig jaar februari daar heeft gewoed. Naast de tenten werd inmiddels volgens een stevigere constructie een nieuw schoolgebouw neergezet. We werden er welkom geheten door de directrice van de school die erg blij was met de schriftjes, pennen en koekjes die we voor, weliswaar een klein deel van, de kinderen hadden meegenomen. Ik vond het wel erg leuk om zo al die kinderen te zien. Dat lijkt mij nou ook wel wat, via Unicef bijvoorbeeld voor zo’n schoolt wat betekenen. Inmiddels aangekomen in Tana zijn we gaan lunchen in het restaurant ‘De la Gare’. Een super hippe tent wat mij wat aan het Nieuwscafé in Groningen deed denken. Een hele moderne en goede zaak die echt deed vergeten dat je je nog steeds bevond in Madagaskar. Na alle armoede en ellende die je in de drie weken gezien hebt is dit wel een groot contrast. Maar toch maar even van genoten. Een lekker broodje met gerookte vis, geserveerd met frietjes en een American cookie toe.. Anna en ik zullen de komende vier weken dit vast niet nog eens eten :( We hebben verder nog rondgelopen door de straat waaraan het restaurant zat en rondgekeken in een ook al zo moderne winkel met woon- en decoratieartikelen en kleding en accessoires. Wat later weer opnieuw de bus in voor laatste stop bij een (wel) één kilometer lange souvenirmarkt waar dus enkel en alleen souvenirs werden uitgestald.  Na zo’n anderhalf uur lang daar te hebben rondgelopen duizelde het je van al die gekleurde potjes, pannen, sjaals, sieraden en noem maar op. Echt alles wat wij de afgelopen drie week aan souvenirs zijn tegengekomen stond hier langs de weg in tiental vermenigvuldigd. Enkel voor Anna en mij werd het nog een nachtje slapen in het IC hotel in de hoofdstad Tana waar we allen ook de eerste nacht van de rondreis hebben geslapen. De rest van de groep kreeg wel ook nog een kamer toegewezen waarin zij zich nog even konden opfrissen voor het vertrek met het vliegtuig deze nacht om een uur of één. We hebben met z’n alle nog gegeten van een buffet met daarna nog een goede speech van Geralt, in naam van de groep voor de reisleider. Om een uur of tien zijn Anna en ik mee de groep gaan wegbrengen op het vliegveld van Tana. Het uitzwaaien voelde voor mij echt wel raar. Het besef dat wij, hier in Madagaskar, nog voor een hele tijd zullen blijven. Ik vond het ook wel lastig de groep waarmee we nu dan toch drie weken echt heel intensief mee zijn opgetrokken uit te zwaaien. De groep was wat klein voor een groepsreis, maar dit maakte juist dat we veel met z’n alle als groep optrokken. Het zijn stuk voor stuk hele leuke mensen die wij deze reis ontmoet hebben. Ik ga ze echt erg missen! Nu zijn het enkel weer Anna en ik, met z’n tweeën. Gelukkig eerst nog een goede nachtrust in het hotel voor vertrek via Remi naar onze verblijfplaats voor de komende vijf maanden, Ambositra.

Zaterdag 13 oktober

We hebben met Remi afgesproken vandaag eerst naar haar in Ansirabe te gaan. Ze is benieuwd naar onze verhalen van de reis en het is leuk haar weer even te spreken. Om kwart voor  zeven zijn wij, na ontbijt in het hotel, met een taxi naar de taxiBrousse standplaats in Tana gebracht. We hebben onze plekken gekocht en na ruim anderhalf uur wachten is het busje eindelijk vol en kunnen we vertrekken naar Ansirabe. Zo’n rit met de een gammele taxiBrousse duurt altijd twee keer zo lang als een rit met een privé taxi. Per stad of dorp wordt de taxi altijd zo’n vier keer stil gehouden ter controle. De auto wordt dan stilgehouden door de lokale politie of door militairen van de overheid. De taxiBrousse wordt gecontroleerd op de juiste hoeveelheid inzittenen, bagage en op de juistheid van de autopapieren. Een privé taxi en ook de bus waarmee wij de afgelopen drie weken mee hebben rondgereden worden zelden stilgehouden voor controle. Van deze auto’s worden de papieren wel in orde geacht omdat ze blanke en rijkere Malagasy vervoeren. Na zo’n vijf uur rijden met de taxi komen we aan in Ansirabe. Daar haalt Remi samen met Maiya ons op van de standplaats. Het voelt meteen weer vertrouwd ze te zien. Onderweg naar hun huis halen we nog wat boodschapjes in de supermarkt en op de lokale markt voor de lunch. Haar huis en het hotel zijn echt een oase van rust. Het geluid van de stad rijkt de plek eigenlijk niet. Het is echt fijn hier even in alle rust te kunnen zijn. De meisjes van de bediening berieden een lekker omelet voor ons alle en na wat te hebben bi gekletst vindt Maiya het tijd wat met ons te spelen. Dus de hele middag springen op de trampoline, tekenen, verven, knutselen, spelletjes doen en knippen van de hond Pumba :) We hebben ons prima vermaakt! Aan het einde van de middag kwam ook Marc aan, dus ook hem hebben we nog even gesproken. ’s Avonds weer lekker gegeten. Jah, lekker eten doen we hier wel. Het valt me echt niets tegen.

Zondag 14 oktober

Na één overnachting bij Remi, een douche en ontbijt worden we door Marc afgezet bij de taxiBrousse standplaats van Ansirabe voor doortocht naar het weeshuis, Madame Honorine en de kinderen in Ambositra. Om een uur of tien zitten Anna en ik al in het busje, bagage bovenop gebonden, maar het duurt wederom weer ruim een uur eer het busje geheel vol is en vertrekt. Ook deze rit van normaliter zo’n anderhalf tot twee uur duurt nu een paar uur langer. Twintig kilometer voor aankomst in Amositra laat ik Honorine weten er bijna te zijn. Ze laat weten ons met een taxi te komen ophalen van de standplaats daar. Zo’n vijf kilometer voor aankomst belt ze echter nogmaals waar we nu zijn. Ik laat weten dat we voor telkens stoppen voor om andere te laten uitstappen, maar begin nu te twijfelen of we wel goed gaan. Op een gegeven moment vraagt de taxichauffeur of we hier uit moeten stappen, maar hij verstaat vrijwel geen frans en het is dus lastig te achterhalen of hij nog stopt bij de standplaats. Door het ongeruste telefoontje van Honorine ben ook ik er nu niet echt gerust om dus ook Anna en ik stappen beide uit bij die stop. Ik weet zeker dat we ons nu bevinden in Ambositra maar niet precies waar. Ook Remi belt nu op om te vragen waar we zijn. Na wat puzzelen weet ze Honorine te vertellen waar we staan. Gelukkig zijn we niet veel later aangekomen in het weeshuis. Achteraf bleek dat Honorine een andere taxiBrousse een andere weg had zien inrijden voor het centrum van Ambositra en ze had gedacht dat wij daarin zaten. Ik weet niet of de taxiBrousse waar wij in zaten ons uiteindelijk ook nog had afgezet op de juiste plek, maar we zijn in ieder geval weer in het weeshuis! Om drie uur kregen wij nog wat van de lunch die ze voor ons bewaard hadden. Anna en ik zijn daarna is alles in onze kamer gaan opruimen en installeren. De schoolspullen uit de kast nu onder ons bed, de kleren in de kast en alles gezellig een beetje ingericht. We hebben de laatste dag van de rondreis vier zakken lolly’s gekocht voor de kinderen in het weeshuis. Na het opruimen van de kamer hebben we alle kinderen een lolly gegeven. Het is leuk de kinderen allemaal weer te zien. Nu nog echt even de namen goed leren en toch ook werken aan een beetje meer Malagasy, maar het is al wel vertrouwd ze hier te zien. Nu na het avondeten ben ik de afgelopen weken op papier aan het zetten voor de blog, maar het is wel even doortypen, dus ik denk dat ik morgen maar weer een stukje ga verder typen. Morgen rond half tien zullen we ook even ons gezicht laten zien in het kleuterschooltje. Dit eerste week zullen we langzaamaan wat gaan meedraaien en onze plannen op papier uitwerken. Ik heb er ontzettend veel zin in, we hebben genoeg ideeën die we nu ook echt werkelijkheid zullen gaan worden :)