Update 6 - MADAGASKAR

Maandag 22 oktober

Ondanks het feestje gister, vandaag weer aan de slag. Vroeg op en na een douch en ontbijt staan we om ongeveer twintig voor acht bij het kleuterschooltje. De kleuters de schortjes weer voor, de kleuters troosten, met ze spelen en we hebben dit keer ook wat foto’s en filmpjes gemaakt. Ga straks kijken of ik deze op internet kan zetten. Echt heel leuk om te zien. Rond half 10 kwamen Marlies en familie, Remi, Maiya en Marc langs in de kleuterklas. Ze worden welkom geheten en krijgen ook nog een rondleiding langs de andere klassen. Anna en ik nemen de kleuters weer mee naar de kantine rond 11 uur. Na de afwas krijgen we weer gezamenlijk met de andere Vasah ;) een lunch voorgeschoteld: heerlijke frietjes, wortelsalade en rijst. Opnieuw gaan Anna en ik wat kinderen schminken. Het schminken valt hier echt in de smaak bij de kinderen. Een groot succes! Nu wacht er echter na de lunch nog steeds een jongentje van het kleuterschooltje bij het weeshuis. Hij is nog steeds niet opgehaald. Hij zou worden opgehaald door zijn zusje. Dit is hetzelfde meisje die we afgelopen week donderdag hebben gezien met de baby in haar arm. We hebben toen voor de baby melkpoeder gekocht en we willen ook dat meisje naar school laten gaan. Nu hij nog niet is opgehaald maken we ons toch wel wat ongerust. Marlies en familie gaan samen met Marc, Remi en Honorine bij het huis van het jongentje langs. Als ze terugkomen is duidelijk dat de situatie waar deze kinderen in leven echt bar slecht is. Slechter dan we hadden gedacht. Het zusje, zelf nog maar een kind van twaalf, zorgt voor een baby en dus dat kleutertje en nog een ander kind in een hutje iets verderop in het dorp. Het meisje kon haar kleine broertje niet van de kleuterschool halen omdat de baby ziek was. De vader rent de hele dag heen en weer met de Pousse-pousse en een moeder hebben ze niet meer. Het hutje waarin ze wonen is echter niet eens ingericht. Er is geen meubel te vinden en alles is viezig. Nadat zij de kinderen wat hebben voorzien van een beetje eten en drinken knapt ook de baby een beetje op. Ze zijn gewoon ondervoed. Hier moet dus snel iets aangedaan worden. Na terugkomst in het weeshuis hebben wij, Honorine, Nordine, Fahra, Rahdeedee, Remi, Marc en Anna en ik een overleg van wat nu te doen. We besluiten om voor dit gezin zo snel mogelijk een plek dichter bij het weeshuis te gaan zoeken. Dan kunnen wij de kinderen beter in de gaten houden. Ook moet de baby naar de dokter voor extra voeding, wat hard nodig is. Ook gaan we opzoek naar de vader, die we aan het einde van de middag vinden. Voor de tussentijd halen we van alles in het dorp voor dit gezin en ontfermen Marlies en haar familie zich wat over de kinderen en hun huis. Ze zijn van plan dit gezin in financiële steun de voorzien. Zij vertrekken echter woensdag weer vanuit Madagaskar. Maar Anna en ik zullen alles doen om deze kinderen verder te helpen. Morgenochtend zal Honorine met de vader, zelf echter ook nog maar 25 jaar oud, een gesprek hebben en gaan we de komende dagen een plan maken voor dit gezin. Best een heftige en drukke middag dus. Hoe naar en hoe erg het ook allemaal is, het is fijn dat wij hier nu allemaal zijn en ieder geval wat kunnen helpen.. Na nog wat boodschappen in het dorp trekken we allemaal weer terug naar het weeshuis. Het is eigenlijk al bijna donker en na vertrek van Marlies en familie en Remi, Marc en Maiya eten we nog wat en gaan daarna naar boven. Nog even typen voor de blog en morgen verder.. Ik hoop dat we zo snel mogelijk de situatie van dit gezin kunnen verbeteren. We zullen ons uiterste best doen.

Dinsdag 23 oktober

Vandaag gewone tijd weer op en na het ontbijt naar het kleuterschooltje. Na het begeleiden van de kinderen naar de kantine kwamen Marlies en familie nog langs met Remi, Marc en Maiya voor het middag eten en om dan afscheid te nemen. Marlies en haar familie vertrekken weer. Dus na Maiya nogmaals te hebben geschminkt en wederom een lekkere maaltijd hebben Anna en ik hun allen uitgezwaaid. Wij gaan Marlies en haar familie op de hoogte houden van het gezin dat hun gaan adopteren, dus voorzien van geld voor huur, eten en allerlei spullen. Na hun vertrek zijn Anna en ik naar het kleuterschooltje gegaan om daar de kasten te ontdoen van het stof en het wat op te ruimen. Het ligt vol met rotzooi, wat we in Nederland waarschijnlijk als vuil zouden beschouwen, maar wat hier als een stukje speelgoed wordt gezien. Dus weggooien kunnen we het niet. Maar het zou fijn zijn dat de kasten weer wat zijn opgeruimd en in de loop van de tijd zullen we dit daar een beetje opknappen. Rond een uur of half 4 kwamen we terug en zijn we gaan helpen met het voorbereiden van het eten voor vanavond. Daarna hebben we nog met Honorine overlegd over de vraag naar schoolspullen op het kleuterschooltje en ben nu dus even aan het typen voor de blog. Na het avondeten vanavond zal ik gaan msnen met het thuisfront. Eens vragen hoe het daar mee gaat. Ik ben wel blij dat we kunnen msnen, dan krijg je direct antwoord en hoef je niet eerst een hele middag achter de mail te zitten.

Woensdag 24 oktober

Helaas deed het msn het gisteravond niet en kreeg ik een hele tijd niets door. Ik maakte me al ongerust, maar gelukkig was er niets ernstigs aan de hand en kregen we gewoon geen verbinding. Dus uiteindelijk prima geslapen en vroeg weer op. De dag begon echter met heel naar nieuws. Een meisje van tien die bij ons op het schooltje zit, is gisternacht overleden. Honorine deelde dit ons voor het ontbijt mee. De aanleiding weet ze niet, maar het is al erg genoeg. Honorine heeft dus het een en ander moeten regelen tijdens het lesgeven in het kleuterschooltje. En dit was niet het enige wat we deze ochtend te doen hadden. De kinderen en vader die Marlies en haar familie nu geadopteerd hebben stonden voor de deur van het kleuterschooltje. Voor het oudste meisje waren de schoolspullen nog niet geheel op orde dus kan ze morgen pas beginnen met school. Zij stond daar met nog twee vrouwen en hun kinderen. Honorine gaf Anna en mij de opdracht drinken, biscuits en brood te gaan halen voor al deze kinderen. Verder hebben we geld gegeven zodat er voor de vrouwen rijst kon worden gekocht. Vooral de baby was echt aan eten toe en na wat biscuits, moevakasiebroodjes en rijstewater knapte hij zichtbaar weer wat op. De komende tijd zullen wij tijdens de schooluren van het oudste meisje en haar andere zusje en broertje, zorgen voor de baby. Voor vandaag hebben we in ieder geval ze een maaltijd kunnen geven in de ochtend en met de lunch kregen ook het oudste meisje en de baby wat te eten voorgeschoteld. Na het kleuterschooltje en de hulp met de afwas in de kantine en onze eigen lunch zijn we rond een uur of twee afgedaald naar de stad. We hebben er boodschappen gedaan voor de lunch van morgenmiddag. Er zal dan wederom een groep langskomen. Anna en ik zullen de groep dan nogmaals wat rondleiden en wat vertellen of de stichting hier. Na echter een klein uurtje en snel de belangrijkste boodschappen zijn we weer terug gegaan, want onweer en een hele middag regen dreigde over de plaats heen. Op wat spetters na, nog redelijk droog overgekomen. Echt een middag om binnen te blijven zitten. Grauw, donkere lucht en regen. Net Nederland! Met Lyssette en Veronique hebben we de hele middag Uno gespeeld en kaartspellen geleerd van hier. Heel gezellig en goed middag vullend. Na het avondeten lekker ons warme bedje in en nog weer even contact met thuis voor het slapen.

Donderdag 25 oktober

Vanmorgen begonnen in het kleuterschooltje. Het meisje stond weer voor het kleuterschooltje met haar kleine broertje op de rug. De baby zag er echter slecht uit. Zijn mondje is vanbinnen kapot, waardoor al het eten hem pijn doet. Honorine is met de baby en het zusje naar de dokter en het ziekenhuis gegaan. Helaas kon ze niet de goede dokter in het ziekenhuis vinden voor verdere behandeling, dus kwam ze niet veel later weer terug met de twee kinderen. Wat yoghurt voor de baby gekocht en biscuitjes die we eerst voor de baby voorkauwen, zodat hij wat binnenkrijgt. Het baby’tje heeft van de dokter al eerder deze week twee maal per dag medicijnen voorgeschreven gekregen, maar Honorine twijfelt eraan of de vader deze ’s ochtends wel geeft. Tussen de middag heeft Honorine de baby de medicijnen gegeven en als vanavond de vader de kinderen bij het weeshuis komt ophalen zal zij hem doorgeven deze medicijnen ook aan de baby te geven. Het zou fijn zijn als dit gezin snel dichter bij het weeshuis in de buurt kan komen wonen. Dan kunnen we dit alles begeleiden en in de gaten houden. Het meisje met de baby en haar andere broertje verblijven nu telkens bij ons tussen de middag tot de vader klaar is met werken en ze krijgen hier in het weeshuis of in de kantine te eten. Dit is al een beetje een verbetering, maar ik vind het nog niet echt snel genoeg gaan. Maar dat merken we nu wel echt. Snel heeft hier een heel andere betekenis. Voordat hier iets is geregeld.. Ik denk dat ik me daar echt moet bij neerleggen.. Tussen de middag kwam nog de groep van Sawadee langs. We hebben gezamenlijk gegeten hier en Anna en ik mochten de rondleiding verzorgen. Dit is wel leuk om te doen en leuk om even in contact te zijn met Nederlanders. Elke keer nemen de groepen ook wel wat spulletjes mee voor de kinderen hier in het weeshuis en de reacties zijn vaak heel leuk. Ook ‘s middags, nadat Anna en ik samen wat boodschappen zijn gaan doen in het dorp en we met Adrien van het Alliance Française wat dingen hebben doorgesproken, kwam er nog een kleine groep van Baobab langs. Deze groep kwam echter enkel om het weeshuis even te bekijken en veel aan de rondleiding hoefde Anna en ik dan ook niet te doen.

Vrijdag 26 oktober

Vanmorgen hebben we wederom het kleuterklasje aan Nordine overgelaten en zijn Honorine, Anna en ik op pad gegaan voor verscheidene dingen: De dagelijkse boodschappen voor het weeshuis, het eten voor de vrouwen en kinderen in de gevangenis van Ambositra en het brengen van de jongen met diabetes naar de dokter. Op de terugweg zijn we wederom langs de door de familie van Marlies geadopteerde kinderen gegaan. Ik zou de weg naar het “huisje” zo niet weer kunnen terugvinden. En dat is precies de plek waar je eigenlijk anders niet komt. Niet langs de wat grotere weg, niet waar je als toerist of waar wij langs zouden komen als we niet hier iets te doen zouden hebben. Over een paadje, rood van het stof en inmiddels nat van de regen die hier de afgelopen dagen elke middag is gevallen. Glad en glibberig, je moet oppassen waar je loopt. Dan kom je aan bij het huisje waar deze vier kinderen met hun vader wonen. De moeder is overleden. Het oudste meisje speelt er voor moeder zonder dat ze kan weten wat dat inhoudt. De vader moet de kost verdienen en rent dus de hele dag met de Pousse-pousse rond de stad en de kinderen moeten zelf maar aan wat eten of drinken zien te komen. Honorine had de kinderen laten weten vandaag weg te blijven van school, omdat wij er niet zouden zijn. Nu bezoeken we ze dus bij hun huis, wat geen huis te noemen is. Het is een kamertje van ongeveer 3 bij 4 meter waar dus een gezin van vijf echt woont, wat hun thuis is. Nu staan er inmiddels wel wat spulletjes in de hoek. Gedoneerd door Marlies, Manon en hun ouders. De baby ligt er op een zak met stro en de andere kinderen zijn buiten. Wat zoetige broodjes hebben we gekocht voor de baby, maar de baby krijgt dit niet weg. Dus hebben we nog wat ‘Gouty’ biscuits laten halen. Na voorkauwen kan de baby dit een beetje eten. En wat water dat het gulzig wegdrinkt. De baby is niet heel erg jong meer, maar nog is het babyvlies van de schedel te zien en zijn de hersenplaten dus nog niet aan elkaar gegroeid. De baby mist gewoon te veel. Te veel voeding, te veel verzorging, teveel. De andere kinderen hebben we de zoete broodjes gegeven. Voor de baby hebben we nog drie paar broekjes achtergelaten die we op de markt vlakbij de gevangenis hebben gekocht. Komend weekend zullen we proberen het gezin dan ook echt te gaan verplaatsen naar een andere woning. Na terugkomst en wat te eten ben ik mijn blog gaan bijwerken en heb ik wat mailtjes gestuurd. Om half drie zijn Anna en ik vertrokken naar het Alliance Française. Anna zal een Franse cursus gaan doen. Vooral het luisteren en spreken wil ze wat verbeteren en nu er de mogelijkheid is, wil ze dit graag gaan doen. Ze zal vanmiddag een testje moeten maken zodat ze weet op wat voor niveau ze ongeveer zit en waar ze aan kan gaan werken de komende lessen. Ik zal Adrien ondertussen even spreken over hoe we de kinderen van het weeshuis kunnen lid maken van het Alliance Française. Na terugkomst zijn we met de kinderen in het weeshuis nog wat kaartspelletjes gaan doen tot aan het eten en daarna naar boven, ditmaal dan even lezen ;) en vroeg naar bed, want ik ben best wel moe.

Zaterdag 27 oktober

Vanmorgen is wel heel vroeg begonnen. Ook al ging gisteravond bij ons om half 9 het licht al uit. Ik werd om half 11 wakker van Anna. Ze had het ontzettend koud zij ze en ze had ontzettende pijn had in haar buik. Ik vond haar juist ontzettend warm aanvoelen dus ik vertrouwde het al niet helemaal. Niet veel later zijn we toch weer even ingeslapen, maar om half 2 werd ik wederom gewekt. Anna voelde zich nog steeds ijskoud, voor mij voelde ze eerder als een kacheltje en nu wakker van het hoesten en de pijn in haar borst en rug. Ik heb haar de temperatuur opgenomen en inderdaad wel wat verhoging, koorts. Ik denk dat we sinds toen beide niet meer geslapen hebben. Ik ben in de weer geweest met het pakken van de medicijnen, het koelen van haar hoofd en armen met een vochtige doek en Anna had telkens zo’n pijn. Ik heb een tijd bij haar op bed gezeten en uiteindelijk heb ik matrassen versleept en naast haar bed gelegd zodat ik er bij was als ze wat nodig had. Niet dat ik kon slapen, ik maakte me daar veel te ongerust voor. De afgelopen twee nachten hebben we echter telkens goed door kunnen slapen en was het hoesten van Anna een stuk minder, maar nu deed het hoesten pijn en had ze ook echt koorts. Ditmaal zagen we het als een voordeel dat het hier om 5 uur al licht wordt. Om half 6 stond ik met Anna beneden bij de wc. Maar ze was zo zwak en voelde zich zo slecht.. Honorine was ook al wakker en had ook een groot deel van de nacht ongerust wakker gelegen. Ze zei dat we het best maar direct een dokter konden gaan zien. Dus niet veel na half 6 zaten we in de taxi richting de dokter. Ook de jongen met diabetes moest voor een test daar zijn, dus die kwamen we ook tegen. Al denk ik niet dat Anna veel heeft meegekregen. Een paar partjes mandarijn had ik voor onderweg nog in de tas gestopt, maar veel kreeg Anna niet weg. Na even wachten voor de dokterspost, de dokter was zelf nog niet eens in doktersjas, werden we zijn kantoortje ingeleid. Al snel was het de dokter duidelijk dat Anna maar gewoon aan een antibioticakuur zou moeten beginnen. Ik zelf zat ook al te denken aan bronchitis of in ieder geval een beginnende, echt piepende longen heb ik nog niet gehoord, maar een antibioticakuur lijkt ook mij wel zo een goed idee. De dokter zou met ons terug naar huis rijden zodat ik kon laten zien wat voor antibioticakuur we zelf mee hebben en omdat Anna voor één antibiotica allergisch is, moesten we wel zeker weten dat we de goede zouden gebruiken. Onderweg naar de taxi viel Anna zelfs even weg. Ze was zo zwak. Dit had ik niet verwacht, hoewel ze wel al een weekje loopt te hoesten en wat verkouden is. Er zijn hier trouwens nu veel zieken. Komt ook door de overgang van het weer. De ene keer warm en droog en de andere keer koud en nat. Dus ook niet gek dat wij het ook oplopen, maar wel vervelend. Thuis heb ik de dokter de juiste antibioticakuur aangewezen en heeft de dokter Anna de kuur en wat extra aan pijnstillers voorgeschreven. Verder gaf hij het advies anders naar Ansirabe te rijden voor verder onderzoek in het ziekenhuis. Honorine had Remi al wakker gebeld en na even overleg leek het Remi en mij beter dat Anna in ieder geval eerst wat zou aansterken voor we haar eventueel in de auto zouden zetten naar Ansirabe. Ik denk ook als de kuur de volgende dagen goed aanslaat en als ze wat aansterkt dat het ook niet echt nodig is. Anna inmiddels weer boven gelegd en ik ben de, door mij afgelopen nacht verbouwde kamer, gaan opruimen. Anna heeft medicijnen en wat te eten gehad en heeft daarna wat geslapen. Ik heb zelf nog even een douche genomen nu de rest van de kinderen aan het sporten was en het dus even rustig was om en rond de douche. Honorine liet mij weten zelf alleen langs het gezin van de drie kinderen en de baby te gaan, boodschappen te doen en een meisje uit de buurt naar de dokter te begeleiden. Eigenlijk was het plan dat wij mee zouden gaan en hadden we dit meisje gister al willen langsbrengen bij de dokter. Dit meisje is 21 jaar en komt uit de buurt van het weeshuis. Zij komt hier elke dag haar rijst halen, dat ze van Honorine krijgt. Ze heeft epilepsie en valt veel. Haar gezicht zit altijd onder de blauwe plekken en toen ze eergister aankwam lopen zagen we dat haar hand helemaal dik was, onder de blaren zat en na navraag bleek deze zwaar verbrand. Ze is gevallen en met moet met haar hand in het kokende water terecht zijn gekomen. Echt, als je die hand ziet krijg je kippenvel. De huid van haar hand is geheel verschroeid en opgezwollen. Hier moet dus snel wat aangedaan worden en dus wilden we haar gister al naar de dokter brengen. Nu was ze gister niet komen opdagen bij het weeshuis en maakte we ons al ongerust. Maar vanmorgen stond ze wel weer op de stoep. Haar hand.. Dit was echt heel naar om te zien. Ik kon nu enkel niet zelf met haar mee naar de dokter, maar Honorine zou nu direct met haar gaan. Voor het middageten kwam Honorine het eten voor Anna en mij naar boven brengen, heel lief. Ik vroeg haar naar of alles was gelukt en ze liet weten dat het met de baby vandaag een beetje beter leek te gaan, maar aan de hand van de vrouw scheen nog maar weinig te kunnen worden gedaan. Zelfs in een grotere stad als Ansirabe of Tana zal daar niet veel meer van te maken zijn.. Honorine zelf was er ook zelf ook wel verslagen en moe van. Had ze vannacht al slecht geslapen en heeft ze nu nog zoveel aan haar hoofd. Het is echt ontzettend knap hoe zij toch zich door dit zo situaties heenslaat. Ik zei haar wel ook vandaag maar echt even zelf te rusten, dit nam ze van harte. Ik had nog wat brood van vanmorgen achtergehouden en heb voor Anna wat van de gebakken vis op een broodje met wat zout gedaan. Het smaakt Anna echter erg goed, dus dat viel al mee. Ze kwam na het eten ook iets sterker over. ’s Middags heb ik een beetje van alles gedaan, zo ben ik nog naar het dorp afgedaald voor flessen water voor ons en wat zoutjes en biscuitjes en een stokbrood voor Anna. Misschien dat dit haar ook een beetje smaken zal. Remi belde op de terugweg nog om te vragen hoe het met Anna gaat, heel aardig. Gelukkig gaat het nu wel iets beter. Alles is binnen gebleven, zelfs de ORS en de medicijnen. Vanavond zullen we nogmaals wat vis krijgen en zal ik wat soep en brood voor haar bereiden. Ze oogt nu al wel een stuk beter dan vanmorgen. We hebben zelfs net nog even buiten op het bankje voor onze kamer gezeten. Ik hoop dat ze de komende dagen snel weer aansterkt en zich beter gaat voelen. Eerst maar hopen dat het eten zo goed blijft smaken en dat ze vanavond een beetje door kan slapen.

Zondag 28 september

Ikzelf schrok vanmorgen pas om acht uur wakker. Ik heb de hele nacht kunnen doorslapen en voor het eerst sinds ik hier ben heb ik tot zo laat in bed gelegen. Ik ben niet van Anna wakker geworden en zij sliep nu ook. Ik heb haar laten slapen en ben zelf wat gaan aanrommelen. De rest van de kinderen in het weeshuis was zich aan het voorbereiden voor de kerkdienst. Dus veel kon ik ook niet betekenen voor de Honorine en de kinderen. Rond een uur of tien werd Anna ook wakker en hebben we wat ontbeten. Anna had nog wel wat onrustig, maar in ieder geval lang kunnen slapen. Ik heb voor Anna en mij een was gedraaid, met de hand dan he, en in teiltjes met water en zeep. Je bent dan zo even bezig en niet veel later kwamen de kinderen al weer terug van de kerk. Anna heeft rustig even wat gelezen, is nog wat weggedommeld. Ik ben voor haar stokbrood en ‘La vache qui rit’ gaan halen in het dorp en rond half twee hebben we samen wat gegeten, Anna wat brood en ik groene boontjes met worteltjes. Tussen de middag ben ik nog met het een en ander in de weer geweest, heb ik de kaartjes opgehangen in onze kamer. Wilden we al een hele tijd doen, maar nu hangen de kaartjes die we van thuis hebben meegekregen aan de muur rondom de spiegel. Het fleurt er meteen vanop! Verder hebben we eigenlijk niet heel veel bijzonders gedaan. Anna rust goed uit en ik zorg wel dat ik iets te doen heb. ’s Avonds hebben we weer gegeten en nog contact gehad met Remi. Morgen zal ik waarschijnlijk alleen naar het kleuterschooltje gaan. Anna zal eerst goed uitzieken.